Nasze opowidanko:)
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6 Następny

tajemnicza-ona

Nikola pobiegła do parku,pomyślała,że spotka Piotra.Była jakaś dziwna,jakby coś wypiła.Nie pomyliła się,Piotr objął ją z tyłu i lekko pocałował w policzek.
-Nikola jak dobrze...jak dobrze,że się zgodziłaś.
-Piotruś,ja Cię bardzo kocham wiesz?
-Wiem-uśmiechnął sie lekko i pogłaskał dziewczyne po policzku.
-Piotr-powiedziała Nikola
-Nikola poczekaj-przerwał jej chłopak-musze ci coś jeszcze wyznać.
-Słucham?
-Ja przez te trzy lata miałem dziewczynę.
-Co??!!
-Nikola spokojnie.Byłem z nią bo musiałem!Jej ojciec był policjantem,ukrywałem się przed mafią.
-Co Ty móiwsz!!?
-Ona jest w ciąży...chyba ze mna.
-Co??Pioootr!!!-dziewczyna krzyknęła i uderzyla chłopaka w policzek.
Zaczęła biec.....

Palua;)

Nie wierzyła w te słowa. Dopiero po chwili dotarł do niej ich sens... Próbowała jakoś wybronić Piotra.
-Przyznał się, przecież mi powiedział... Ja też nie byłam przez te trzy lata sama... Ale dziecko ??!! To niemożliwe! Ale przecież on powiedział, że to dziecko niekoniecznie musi być jego...
Takie myśli plątały się w jej głowie. Chciała, ale nie potrafiła usprawiedliwić chłopaka. Biegła przed siebie nawet nie wiedząc dokąd. Nastała noc...

tajemnicza-ona

Bez sensu szlajała się po mieście.Wszystko już było jasne.Piotr będzie miał prawdopodobnie dziecko.To już koniec.Postanowiłam wrócić do domu.Po drodze spotkała swojego kolege z klasy,Daniela.
-Hej Nikola-powiedział radośnie chłopak-eeej Mała!Płaczesz?Co się stało?-zapytał chłopak i objął dziewczyne za ramię.
Nikola nic nie odpowiedziała tylko wtulila się w ramie Daniela.
-Nikolka co jest?Coś sie stało?Moge Ci pomóc?
-Nie,nikt mi nie pomoże!Nie da się pomóc!-zaczęła krzyczeć zapłakana dziewczyna
-Ok spokojnie,uspokój się już.Odprowadze Cie do domu ok?
-Dobrze-zgodziła się Nikol.
Gdy już byli pod klatką Nikola podziękowała Danielowi ale nagle nadeszła ją myśl "Możeby się tak zemścić na Piotrku?"
-Daniel-zapytała-co robisz jutro wieczorem?Może wypadlibyśmy gdzieś na miasto?Jakaś dyskoteka czy coś?
-Ok,nie sprawy.Będe po Ciebie o 20.00.
Nikola w sumie nie była pewna czy tego chce ale chciała zemścić się na Piotrku.Wróciła do domu....

Asia

I wzięła do ręki swój telefon. 54 nieodebrane wiadomości??.... Ciekawe od kogo.... Może to Daniel... Były to sms-y od Piotrka... W każdym z 54 było napisane przepraszam i kocham Cię na zmianę... Nie wiedziała co o tym myśleć...

idrial

Dziewczyna przez całą noc nie była w stanie zasnąć ani na chwilę. Próbowała sobie to wszystko poukładać, ale nic z tego.

*****

Sobota - 10 rano.
Nikola zmęczona po nieprzespanej nocy zwleka się z łóżka...

tajemnicza-ona

Idzie do łazienki.Cała rodzina siedzi przy śniadaniu i spogląda na nią nieco dziwnie.Bierze prysznic,ubiera się i siada do śniadania.
-Co Ty taka blada?-pyta mama-Może ty chora jestes?-pyta i dotyka reką czoła córki
-Nie,wszystko ok!
-Piotrek to wczoraj był u Ciebie-wtraca niepewnie tata
-Co?!Piotrek!?Co chciał?
-Chciał z Tobą porozmawiać-uspokaja ją matka-Nikola...powiedz mi,czy Ty z Piotrem...Wy jesteście razem?
-Dajcie mi spokój!!Nie jestem z nim!!!W ogóle co was to obchodzi!-krzyknęła dziewczyna i wybiegła z domu
Pobiegła....

Asia

do Daniela... Chciała mu się wyżalić...
- Nikola czy ty normalna jesteś????!!!!! Wierzysz takiemu ciulowi????
- Przestań.....
- Nawet nie wiesz o nim połowy prawdy!!!!
- Znam go lepiej niż myślisz!!!!
I zaczęła płakać...

idrial

....biegła i biegła...
Biegnąc tak, potknęła się o kamień i o mały włos a rozbiła by sobie glowę o asfalt, gdyby w ostatniej chwili nie złapał jej pewien mężczyzna.
Był to...

Palua;)

-Nikola tylko mi tu nie płacz... Proszę...
Nastała chwila ciszy, w której było tylko słychać szloch Nikoli. Daniel objął ją i delikatnie pocałował...

Asia

Nikola spuściła głowę i na jej twarzy pojawił się lekki uśmiech...
- Nikol... zawsze chciałem Ci to powiedzieć....
- Co??
- Że Cię kocham...

Palua;)

-Co proszę??- Nikola niedowierzała słowom, które przed chwilą usłyszała.
-Kocham Cię, nawet nie wiesz jak bardzo!
-Nie...proszę nie- mruczała pod nosem.- Nie teraz, nie TO.
-Mówisz coś??- zapytał Daniel.
-Daniel musze już iść.
-Jak to?? Nie odpowiesz mi?? Nie powiesz co do mnie czujesz??
-Teraz nic Ci nie mogę powiedzieć. Muszę to sobie poukładać. To wszystko dzieje się zbyta szybko. Wybacz...
-Ok, rozumiem- odpowiedział i spuścił głowę.
Nikola miała ochotę go przytulić, ale powstrzymała się. Wstała z łóżka i rzuciła tylko krótkie "cześć". Wyszła z domu przyjaciela i skierowała się do parku z cichą nadzieją, że spotka tam Piotrka, a ten powie "Prima Aprilis" i mocna ją przytuli. Niestety w parku zastała puste ławki, tylko na jednej siedziała jakaś para zakochanych...
-Dlaczego ja nie mam tak łatwo jak oni?? Dlaczego w moim życiu nic nie jest tak proste jakbym chciała??- Nikola zaczęłą przypominać sobie wszystkie zdarzenia od czasu poznania Piotrka...
-Piotrek...miłość do niego...spotkania...pierwszy pocałunek...zniknięcie Piotra...3 lata bólu...Marcin...zerwanie...pojawienie się Piotra...przeprosiny...oświadczyny...DZIECKO. -To ostatnie najbardziej nie dawało jej spokoju.- No i teraz Daniel... Ktoś kogo uważałam wyłącznie za przyjaciela...

tajemnicza-ona

Siedziała jeszcze chwile na ławce ale zaczęło padac więc stwierdziła,że wróci do domu.Gdy tylko weszła usłyszała:
-Nikola pakuj się!
-Co??
-No przecież do babci jedziemy na weekend.Zapomniałaś?-zapytała mama
-Jeeezu,zapomniałam!Maaaamo ja nie jadę!Nie mam nastroju!
-Dziecko nie gadaj mi tu,tylko pakuj się,plecak leży na łóżku.
Nikola nie miała wyjścia.Zaczeła się pakować.Miała już wszystko,ciuchy,pidżame,kosmetyki,bielizne tylko czegoś jej brakowało.Otworzyła szufladę i już wiedziała.Wzięła do ręki zdjęcie Piotra i przytuliła do siebie.Łzy lekko zaczeły skapywać jej na podłoge.Otarła rękawem oczy i schowała zdjęcie do plecaka.Zadzwonił telefon,"Daniel dzwoni",rozłączyła sie,nie miała ochoty na rozmowe z nikim tym bardziej z nim po tym co jej wyznał.Na drugi dzień rano,wyjechali do babci.A tam....

idrial

A tam, kiedy tylko wysiadła z samochodu nie mogła uwierzyć w to, co zobaczyła.
Ujrzała ona Piotrka, który siedział w ogrodzie razem z jej babcią. Pomyślała- ,,To nie może być prawda, to tylko sen..." Zamknęła oczy myśląc, że kiedy znowu je otworzy obudzi się w swoim łóżku. To nic nie dało. Przerażona dziewczyna stała tak, jakby się wryła w ziemię, a wzsyscy pozostali siedzieli już przy stole z babcią i Piotrem...

tajemnicza-ona

Piotr spojrzał na nią i podszedł:
-Nikola porywam cię w góry!Wszystko uzgodniłem z Twoimi rodzicami.
-Ty chyba oszalałeś!Wynoś się stąd!Co Ty w ogóle chcesz ode mnie?
Piotr stał,nie wiedział co robić,babcia głaskała lekko wnuczke po ramieniu,rodzice stali i patrzyli.
-Córeczko wiemy co się stało,Piotrek nam wszystko opowiedział,daj się namówić,jedź z nim-powiedziała matka
-Wy chyba oszaleliście!!Piotr wynoś sie,natychmiast!No co się tak patrzycie?Dajcie mi wszyscy święty spokój!
Nikola rzuciła plecakiem o ziemie i zaczęła biec w strone lasu.Piotr rzucił się biegiem za nią.
-Poczekaj!-zawołał i złapał dziewczyne za ręke
-Czego chcesz jeszcze ode mnie?Masz jakąś laske,bedziesz miał dziecko!Czego jeszcze chcesz?!Daj spokój mi i mojej rodzinie!
-Nikola,zalezy mi na Tobie,przestan krzyczeć.Pogadaj ze mną..
-Wynoś się stąd!Ja cie już nie kocham!Rozumiesz?N I E kocham!Mam chłopaka,Daniela.Jesteś nikim,nikim,nikim zapamiętaj to!
Chłopak nie wiedział co zrobić,spojrzał w ziemię,chyba chciał coś powiedzieć ale pobiegł do samochodu i odjechał z piskiem opon.Nikola wróciła do domu.
-Dziecko....dziecko co Ty robisz?Co ty robisz wnusiu-powiedziała zatroskana babcia
Nikola rzuciła sie z płaczem na łożku.Żałowała tego co powiedziała ale zaraz pomyślałam,że dobrze mu tak!Na drugi dzień....

tajemnicza-ona

Oj no niech ktoś dalej ciągnie nasze opowiadanie;)